صادق هدایت

وقتی آدم بخشی از دوران نوجوونی خودش رو به دست نوشته ها و داستانهای یکنفر اختصاص بده این چیز عجیبی نیست که هر وقت عکسی، اسمی، جمله یا هر چیز دیگه ای از اون نویسنده رو ببینه، یاد کل اون دوران و داستاناش می افته. من به قدرت قلم چنین شخصیتهایی احترام میذارم چون به جرات میتونم بگم اگر تک نباشن، حداقل کمیابن.

 

پ.ن۱:از این عکس خیلی خوشم میاد. خنده صادق هدایت، اون دختر، اون زن، همشون حس خوبی به م میده.

پ.ن۲: این عکس رو نمیدونم از کدوم وبلاگ برداشتم. اگر بحث کپی رایته صاحبش راضی باشه دیگه...