دوم مهر یادته که رسمن کلاسا شروع شد. یادته ساعت اول شیمی داشتی با دبیری که اول نسبت به ش احساس خوبی نداشتی و بعد اونو به عنوان بهترین دبیر قبول کردی؟ یادته موقعی که داشت جزوه میگفت دستت شروع کرد به لرزیدن؟ میترسیدی؟ یه حسی به ت گفت همه چی شروع شده! یادته؟ ترسیدی عقب بمونی! یادته! باید یادت باشه! یادته دقیقه ی نود پا پس کشیدی؟ کمی بگذره دلت میترکه پس دیگه یادت نمیارم و فقط به ت میگم آروم باش و همیشه بخند! آروم باش و اون برگه انتخاب رشته رو پر کن ولی هیچ امیدی نداشته باش! امیدت به آینده باشه. به آینده ای که مطمئنن درک خواهی کرد که ۵۰ درصد کنکور فقط سر جلسه امتحانه. درک خواهی کرد که اینا همش بازی نیست و باید جدی بگیری هر چیزی رو که وجود داشته باشه. در این شک نکن که هر دیروزی فردایی داشته که سرنوشت فردا در همون دیروز تعیین میشه و امروز دیروز فردایه. در این شک نکن و آروم از زندگی لذت ببر. حالا ۹ ماه وقت خالی داری که راحت میتونی خط به خط کتابا رو حلاجی کنی. فقط به آینده فکر کن و از نگاه اون مرتضای قبلی به دنیا نگاه کن یعنی همه مشکلا رو باعثش رو خودت بدون و اما ناامید نباش و سعی کن حلشون کنی و اما دقیقه نود نباش و به نصیحت دیگران گوش کن و انتخاب باید با تو باشه. تو هنوز هیچی از دست ندادی چون آینده ای غنی داری. به ت قول میدم که میتونی!!