باز هم انتخابات

این چند روز حرفای چند کاندیدا مطرح رو شنیدم و واسه خودم به قولی سبک و سنگین کردم و نتیجه این شد که خوشبختانه وعده چیزیه که همچنان مثل گذشته داده میشه! حتی وعده های تکراری.

اصولگراها که تکلیفشون روشنه و به شخصه رای دادن به شون رو خریت میدونم. مخصوصن بعد از اینکه یکی از نماینده های اصول گرای مجلس هفتم سوال من رو با سفسطه گری و ماست مالی جواب داد! میمونه اصلاح طلبا که با شعار «همراه شو عزیز...» سعی میکنن واسه خودشون رای جمع کنن. شاید فکر میکنن  مردم دچار فراموشی شدن که قبلن هم همین مردم «همراه» شدن اما این اصلاح طلبا بودن که نتونستن کاری پیش ببرن. اینطور که به نظر میاد اصلاح طلبا همراهی رو فقط تا دم صندوق رای میخواستن و بعد از اون  کاری به کار همراهی مردم نداشتن! به جرات میگم اصلاح طلبا مردم رو احمق فرض میکنن!

از طرف دیگه رای ندادن مطمئنا باعث سرنگونی جکومت نمیشه چون زمانی که حکومت احساس خطر کنه برای حفظ موقعیتش زحمتی نداره اگر بخواد رای سازی کنه و کاری کنه که 99 درصد واجدین شرایط رای بدن! پس شکی نیست که رای ندادن نمیتونه حکومت رو نابود کنه و اگر کسی فکر کرده با رای ندادن میتونه جکومت رو ساقط کنه و یا مشروعیت نظام و انتخابات رو زیر سوال ببره اشتباه میکنه.

 

نتیجه: من به شخصه هنوز تصمیم جدی برای دادن یا ندادن رای نگرفتم اما میتونم بگم که تنها یک کاندید اصلاح طلب تونسته نظر من رو در حد 10 درصد جلب کنه که مطمئن نیستم به ش رای بدم یا نه.  

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد