تهران

روز سه شنبه درست زمانی که توی سالن داشتم با کسی صحبت میکردم، پیمان ظاهر شد و پیشنهاد تهران رفتن و دیدن بازی پرسپولیس و استقلال اهواز رو به م داد و نتیجه این شد که به سرعت برق قبول کردم و روز پنجشنبه راه افتادیم سمت تهران! مجموعا چهار نفر بودیم و کل لحظات به خوشی پشت سر گذاشته شد و علاوه بر دیدن بازی کلی هم تهرانگردی اون هم در کمترین زمان ممکن داشتیم. خوبی این سفر دقیق نمیدونم چی بود ولی خوش گذشت هرچند یکی از نتایجش واسه من این بود که دچار کم خوابی بشم.

 

پ.ن: هیچوقت به دوستتون نگید که از عکس گرفتن زیاد خوشتون نمیاد چون ممکنه بخواد با شما توی سرویس بهداشتی هم عکس یادگاری داشته باشه!

نظرات 2 + ارسال نظر
آرتوش پنج‌شنبه 3 آبان‌ماه سال 1386 ساعت 21:27 http://artoosh.blogsky.com

من خودم پیشگویم!

اریک جمعه 4 آبان‌ماه سال 1386 ساعت 12:49 http://www.eric1973persianblog.ir

بچه که بودم مادرم برام یه عروسک از پارچه های کهنه درست کرده بود ....نمیدونم دختر بود یا پسر ...برای من فقط ممل بود اسمش رو گذاشته بودم مملی!!!!!!!!خیلی باحال بود نمیدونم!!!! شبها تا کنارم نبود خوابم نمیبرد ...شاید بخاطر جنس پارچه اش بود...ولی خوشگل نبود ...خلاصه من این ممل خیلی رفیق بودیم ...حتی من ممل رومی بردم مدرسه درسش خیلی خوب بود ...ممل خیلی از من بیشتر درسها رو میفهمید ...هر سال تند تند قبول میشد ...تا اینکه یه روز گم شد ...نفهمیدم ...شاید رفت بهشت ...شاید رفت خارج ...شاید ازاینکه من همیشه کتک میخوردم دلش سوخت و یه شب از بالای پشت بوم خودش رو پرت کرد پایین و خودکشی کرد ولی بهرحال ممل رفت و دیگه کسی از ممل خبری نداشت . شاید توی مدرسه دزدیدنش یا شاید نمیدونم هرچی بود من ممل رو گم کردم و دیگه ممل نداشتم اون روز هیچ وقت یادم نمیره منی که زیر کتک های ناپدریم گریه نمیکردم وقتی توی محل ااونهمه کتک میخوردم گریه نمیکردم ...مثل ابر بهار بخاطر ممل اشک میریختم میفهمی...مثل ابر بهار ....

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد