الان ساعت 5:25 بعد از ظهر یک جمعه زمستانی به تاریخ فلان...
اینجانب مرتضی آرزو مینمایم تا بتوانم از همین لحظه بعد از نوشیدن یک لیوان چای، مثل بچه آدم بر جای خود یعنی پشت میز تحریر نشسته و درس بخوانم، زیرا اولین امتحانم از آن دسته از امتحانات است که پاس کردنش بسی سخت است. این را من نمیگویم بلکه بزرگان گویند که با این استاد درس را پاس نموده اند و آن هم با نمره های ناپلئونی.