من اهل روضه نیستم اما بعد از مدتا که از این مجلسا سر در آوردم به جای اینکه گریه کنم فقط خندیدم حالا دلیلش اینه که مداحه حالیش نبود چی میگه! فرض کنین یه مداح اون بالا داد و بیداد کنه از قول امام حسین که به علی اکبر میگه برو به میدون جنگ که میخوام تیکه تیکه شدنت رو ببینم! آخه خداییش این خنده داره تا گریه! یا کلی از این حرفای چرند که هر آدم عاقلی به این حرفای چرت میخنده! همون تعزیه خونیای قدیم خیلی باحال تره به خدا!
پ.ن: تازه اومدم تو این وبلاگ و نمیدونم چرا اینقدر احساس تنهایی میکنم. میخوام دوباره وبلاگم مث اون وبلاگ قبلیه پر بیننده بشه!
يار ناديده ٬ درودم پيشکش. نظرتان چون وبنوشتتان ساده وصريح. ميماند آرزوی برنايی وتداوم قلمتان . ديدار دوباره تان را در تلخ نوشت انتظار ميکشم.
سلام
اره راست مسگس همون تعزیه خیلی بهتره
به منم سر بزن
امیدوارم موفق باشی